Woensdag 23 t/m woensdag 30 maart - Whenuakite (Coromandel) en Baylys-Beach

Woensdag 23 maart: van Rotorua naar Whenuakite (Coromandel)

Rond 9 uur vertrekken we. Het is zwaar bewolkt, wat lichte regenval en het is 18 graden. Het is ons al eerder opgevallen dat de temperatuur wel wisselt, maar dat het zelden koud aanvoelt. Omdat we eerst nog wat van schiereiland Coromandel willen zien, hebben we besloten een omweg te maken. We willen via Tauranga, Katikati Waili, Paeroa, Thames, Coromandel, Whitianga naar Whenuakite.

Om te voorkomen dat de TomTom ons via de kortste route naar Whenuakite brengt stellen we de TomTom zo in dat hij ons iedere keer naar een volgende plaats brengt. Eerst maar richting Tauranga. Zodra we daar in de buurt zijn stellen we de TomTom in richting Waihi. De TomTom geeft nu ineens aan dat er een tolweg op onze route ligt. Hè. . .. We weten niet beter dan dat er alleen bij Auckland een tolweg is. Geen idee hoe dat hier gaat met de betaling. Bij Auckland moet je dat online via de computer regelen.  Eerst maar eens checken van die tolweg via Google.  Hà. . . geen bereik. Dan maar wachten tot we dichter bij Tauranga zitten. Maar ja dan hebben geen tijd meer om dat online te regelen. Dan maar de weg zonder tol kiezen. De TomTom geeft die optie ook. Wat de winst van de tolweg voor ons zou zijn weten we niet. Vrij vlot rijden we door Tauranga heen.

Voor het omrijden op het schiereiland van de Coromandel worden we beloond. Het is een prachtige route.

Donderdag 24 maart: Hot Beaches

Op het bord bij het vakantiepark zijn de  tijden aangegeven die het meest geschikt zijn om naar de Hot Beaches te gaan. Vandaag is dat tussen 1 en 5. De hele dag regen. Met bakken komt het naar beneden. Maar om vier uur valt hier en daar alleen nog een verdwaalde druppel. Snel in de auto en naar de Hot Beaches.  Het kan nog net.  Dik over half vijf zijn we er. Auto parkeren. Het stand op … en dan? Bijna iedereen is al vertrokken. In de verte staan wat mensen. Waarschijnlijk zit het hete water daar vlak onder het zand. Het is de bedoeling dat je graaft en daar de warmwaterstroom vindt. Zo kan je op het strand je eigen hot pool creëren.

We krijgen een tip waar heet water te vinden is. En die tip werkt. We zetten onze voeten in het zachte natte zand en voelen hete grond. De vloed komt op en het zeewater is al een paar keer over de plek gekomen waar wij aan het graven zijn. Nou dan blijft er van je kuil niet veel meer over.

Maar we laten ons niet uit het veld slaan. Scheppen in het zachte natte zand of je leven ervan afhangt. En dan . . voor er weer een golf water over heen komt . .. snel zitten. . . Auwwww. . . heeeeeet. . . en als de handen worden gebruikt om de billetjes te lichten die roze aan het worden zijn . . . ben je blij als er een golf water over je heen komt waardoor je weer in je kuiltje zakt. Het water trekt zich snel terug en vergeet het zand mee te nemen dat nu de zwembroek vult.  Het probleem van de roze billen is opgelost, maar de zandbak die daar achterblijft vormt een nieuw probleem. We kennen elkaars probleem en we liggen blauw van het lachen.

Uitspoelen in het woeste water van de snel opkomende vloed is niet echt een optie.

Vrijdag 25 maart: van Whenuakite naar Baylys Beach

Zon.!!!! Het dreigt een zonnige dag te worden. Yehhhh.  Het ziet er gelijk allemaal een stuk vrolijker uit.  Rond 9 uur richting Dargaville. We hebben gisteren uitgezocht hoe dat met de tolweg bij Auckland zit. Veel informatie gaat over de wijze van betalen elk met zijn voor- en nadelen. Pas toen we op het heldere idee kwamen om eens te kijken waar nu al die tolwegen liggen,  kwamen we er achter dat het slechts gaat om een stukje van 7 km ten noorden van Auckland. Het gaat maar om 2 dollar, maar het regelen van een kaartje kost ons zoveel tijd dat we besluiten om er omheen te rijden. 

Om 10 uur is het alweer egaal grijs en hebben we de eerste spetters alweer te pakken als we het mooie groene Coromandel uitrijden. We zijn een van de weinigen die de Coromandel verlaten. Een enorme stroom auto's trekt Coromandel binnen . Het Paasweekend komt eraan. Bij Auckland zitten we ook in de file. We lopen hierdoor zeker 1,5 uur vertraging op. Ook op de tolweg is file. Daar staan ze betaald in de rij.

Het is al na vieren als we bij het park aankomen. Het vrijstaande huisje ziet er prima uit.  Groot stuk gras ervoor. Voor en achter een kleine veranda. Bij de receptie krijgen we nog wat informatie. . . De korte wandeling door de duinen is mooi en …een absolute aanrader is het museum van Dargaville. Daar ligt de boot van Jacques Brell met het complete verhaal. . .

Dat komt voor mij en  Bep als een ware verrassing. We hadden de hoop al opgegeven maar nu hebben we hem toch gevonden. . . De boot van Jacques Brell . . !!!!

Eerst maar boodschappen doen. Het is ondertussen zes uur geworden en in Dargaville is het stil. Zelfs de Count Down, die normaal tot 9 uur ’s avonds open is, heeft op Goede Vrijdag al om zes uur de deuren gesloten. Maar we vinden nog een ‘Four Square Market’. Vrij snel hebben we alles, alleen nog wat wijn. De wijnafdeling is gebarricadeerd. Groot bord ervoor . .op Goede Vrijdag wordt er geen alcohol verkocht. . .

We liggen weer eens in een deuk. Waar zijn we in hemelsnaam terecht gekomen. . . de boot van Jacques Brell . . . en geen alcohol verkoop op Goede Vrijdag. . .

Zaterdag 26 maart Baylys Beach

Vandaag doen we het rustig aan. De aanbevolen wandeling door de duinen is inderdaad mooi en kort.

We lopen ook even over het strand naar de zee. Ook hier weer enorme stranden.

Het water is heerlijk maar je ziet niemand zwemmen. Zelf als je tot de kuiten in water loopt voel je de enorme zuigkracht van het water. Als je stilstaat wordt het zand rond je voeten direct weggezogen en ontstaat er een kuil waardoor je moeite moet doen om in evenwicht te blijven. En als er een golf van een halve meter op je af komt moet je flink wat kracht zetten om overeind te blijven. Verraderlijk zijn ook de kuilen waar je in terecht kunt komen als je een stukje de zee in loopt.

Het is lekker warm vandaag. Ook ‘s avonds blijft het lang lekker warm. Heerlijk.

Zondag 27 maart – Kauri bomen

Het Kauri bos ligt zo’n 50 km ten noorden van Dargaville langs de SH12. Dat kan dus niet missen. De zon schijnt en er zijn maar weinig wolken. Dat ziet er goed uit voor vandaag.  Voor we bij het Kauri bos komen rijden we door het glooiende groene heuvellandschap. Nergens dorpen of boerderijen. Het went niet. Het blijft prachtig.

De weg door het Waipoura bos (18km lang) doet denken aan het Zuidereiland. Dicht langs de weg een groene haag.

 De State Highway 12 door het Kauri bos.

Bij een uitkijkpunt maken we nog wat foto’s van de omgeving. Daarna rijden we naar het informatiecentrum. Hier krijgen we informatie over een aantal korte wandelingen en waar we de grootste levende Kauriboom ( de Tane Mahuta) kunnen vinden. Daar gaan we eerst naar  toe. Het is een joekel van een ding. Zeker 5 meter breed. Op de foto is dat niet vast te leggen. We worden ook op afstand van de boom gehouden. Ze zijn als de dood dat deze Kauri boom het loodje legt. Ze zijn heel kwetsbaar. Des te opmerkelijker dat deze het zo lang vol houdt.

 Door de mensen die ervoor staan krijg je een beetje een indruk van de omvang van de boom.

We rijden door naar Waimamaku. Daarna 9 km over een gravelweg en dan kom je een winkel tegen waar ze allerlei driedimensionale puzzels verkopen. Je vraagt je af waar zo’n winkel van bestaat, maar ja wij hebben het toch ook gevonden. We lopen daar naar een kleine waterval over weer zo’n prachtig bospad. Het is ook lekker koel hier.

Op de terugweg stoppen we bij de parkeerplaats waar de wandeling naar de op een na grootste Kauri boom begint. Bijna het hele pad loop je over houten vlonders. En overal zie je bordjes dat je niet van het pad mag afwijken. Voor je gaat wandelen en als je terugkomt moet je een wasstraat door. Modder van je schoenen schrapen. Onderkant langs een borstel. Dan over  een natte mat. 

Maandag 28 maart: strandwandeling met zonsondergang bij Baylys Beach

Het was warm vandaag. Lekker zitten lezen en na het eten een strandwandeling gemaakt.  De golven zijn woest. Dieper de branding in zijn ze zeker wel twee tot drie meter. De ondergaande zon is prachtig. We maken wat (heel veel) foto’s als herinnering hoe mooi het in werkelijkheid wel niet was.

Dinsdag 29 maart: de waterval van Whangarei

Naar de waterval van Whangarei is het zo’n 65 km rijden. Het landschap gaat tot nu toe niet vervelen. Nu de lucht blauw is geeft dat een extra dimensie aan het heuvelachtige groene landschap. De waterval van Whangarei is indrukwekkend. Van een hoogte van 26 meter valt het water naar beneden.

Van de waterval lopen we naar het AH Reed Memorial Park. Het pad loopt langs een  watertje. Langs de oever aan de overkant zie je veel soorten groene begroeiing.

Het park is het restant van een oorspronkelijk Kauri bos. Dat koesteren ze. Er is een houten looppad gemaakt waar je overheen mag lopen. En als je het park uitgaat staat daar ook weer een installatie om je schoenen schoon te maken. . ‘Druk voor actief schoonmaken’ . . Ik druk op de knop en direct zijn mijn schoenen aan de buitenkant helemaal nat en boven de kuiten blijft de broek droog. Je moet wat over hebben voor gezonde Kauri bomen niet waar. Bep kiest voor een minder actieve schoonmaakmethode.

We rijden naar het centrum van de stad. Bij de wandeling langs de rivier kom je allemaal kunstobjecten tegen. Verder heb je er ook veel galeries. Heel gezellig. Alleen is het in de zon een beetje te warm. Een ijsje brengt verkoeling.

Morgen maar weer even uitblazen.

Woensdag 30 maart: zonsondergang Baylys Beach

We lunchen op het strand om naar de vloed te kijken. Het was minder spectaculair dan we hadden verwacht. ’s Avonds na het eten weer naar het strand.  Net als twee dagen geleden is ook nu de zonsondergang weer adembenemend.